De heer Ludwig Caluwé: Voorzitter, collega’s, een paar woorden, want zoals ik daarnet al heb gezegd, ligt dit voorstel in het onmiddellijke verlengde van het initiatief van de vier ministers van Staat en ook van het feit dat de eerste minister heeft aangekondigd dat hij dit zal opvolgen en zal aankaarten, samen met Duitsland, Nederland, Luxemburg en Noorwegen, om er in NAVO-verband voor te zorgen dat op deze manier naar de komende conferentie inzake antiproliferatie kan worden gegaan. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Laat me dit ook in het juiste kader zetten. De vier ministers van Staat, twee gewezen eerste ministers, een gewezen secretaris-generaal van de NAVO en een gewezen minister, zeggen letterlijk in hun vrije tribune dat de Amerikaanse tactische kernwapens, destijds bedoeld voor de dreiging die uitging van het Oostblok, hun militair nut verloren hebben en dat ze dus kunnen verdwijnen. Ze kunnen verdwijnen in het kader van een onderhandelingsproces.
Dat dit kan, mag ons echter niet in slaap wiegen, wel integendeel, er zijn vandaag – en dit staat ook uitdrukkelijk in het voorstel van resolutie – nieuwe en mogelijkerwijs veel belangrijke dreigingen dan de dreigingen die we destijds gekend hebben. De proliferatie van nucleaire wapens is een reëel gevaar en juist daarom moet deze stap, het komen tot het wegvoeren van de tactische kernwapens in Europa, worden gebruikt om te komen tot het vermijden van een verdere proliferatie.
Laat ons inderdaad niet naïef zijn. Ik behoor, samen met een aantal andere collega’s hier, tot de generatie voor wie de anti-atoommarsen een belangrijk gegeven waren in hun jonge jaren. Ook al waren de officiële platformen destijds meestal gericht op wederzijdse ontwapening, toch ging het soms ook verder en was het zeker zo dat voor een groot aantal van de mensen die mee opstapten, gold dat ze verdergaande intenties hadden.
Ik heb daar enkele jaren nadien vaak aan teruggedacht, toen dat gebeurde wat ik tot op heden nog altijd beschouw als de meest belangrijke gebeurtenis uit de naoorlogse geschiedenis die wij in ons leven hebben mogen meemaken op politiek vlak, namelijk de val van de Muur, het verdwijnen van de communistische regimes, de hereniging van Europa. Ongetwijfeld is dit te danken aan het werk van de vakbond Solidarnosc, aan de dissidenten, aan de wijsheid van mensen in de Hongaarse regering en aan Gorbatsjov. Ik denk dat dit ook in belangrijke mate te danken is aan het feit dat een aantal mensen in de jaren tachtig de rug stijf gehouden hebben. Ik weet niet hoe de geschiedenis er had uitgezien, als dat niet het geval was geweest. (Applaus bij CD&V, sp.a en Groen!)