2009 - 2014

6 October 2009

Tussenkomst tijdens een interpellatie over het ontbreken van regels voor de campagne in het kader van het gemeentelijk referendum betreffende het Lange Wappertracé

De heer Ludwig Caluwé: Mevrouw Vogels, u begon uw inleiding met te zeggen dat dit geen gemengde bevoegdheid is. Het is inderdaad geen gemengde bevoegdheid. Het is een puur Vlaamse bevoegdheid, maar geen stedelijke bevoegdheid. In deze zin is deze volksraadpleging een novum. We hebben er al vier of vijf gehad. Nieuw is hier dat dit een volksraadpleging is over een aangelegenheid waarover de gemeente niet zelf beslist. De gemeente moet er slechts een advies over geven. Ik denk niet dat er ooit iemand bij het opstellen van alle reglementeringen die zijn uitgevaardigd met betrekking tot de volksraadplegingen aan gedacht heeft dat men de volksraadpleging zou gebruiken voor een aangelegenheid waarvoor men zelf niet bevoegd is. Als men reglementeert, moet men daar zeker naar kijken.

Dit is een Vlaamse aangelegenheid. Wij hebben een bouwaanvraag ingediend. Er mogen twee gemeenten een advies over geven. De gemeente Zwijndrecht heeft al een voorwaardelijk positief advies gegeven, namelijk dat er aan het tracé als dusdanig niets zou wijzigen. Dat is lang niet zeker indien men een tunnel zou aanleggen. Het is nu wachten op het advies van de stad Antwerpen, in het kader waarvan een volksraadpleging wordt gehouden.

Ik begrijp dat men theoretisch de vraag stelt met betrekking tot de communicatie: zou dat al dan niet moeten worden geregeld? Mij verbaast de mate waarin daaraan aandacht wordt besteed. Ik heb zo de indruk dat men dat cultiveert om een Brabo-Goliath-effect te creëren. De kleine Antwerpenaar staat tegenover de grote macht, de bezetter. Ik weet niet of de communicatie die de BAM in het verleden heeft verspreid de zaak altijd op de beste manier heeft gediend. Als je de zaken op een rijtje zet, zie je dat Arup-Sum, dat 2,5 miljoen euro heeft gekregen van de Vlaamse Regering en dan nog eens 1 miljoen euro van de stad, zich vandaag volledig inschakelt in de propaganda van de tegenstanders. (Opmerkingen van mevrouw Mieke Vogels)

Er zijn voor- en tegenstanders. De ene vindt de informatie objectief en de andere vindt de informatie partijdig. Maar je kunt er niet omheen dat zij hoe dan ook deze middelen gekregen hebben en dat zij vandaag nog altijd in dienst staan van de stad.

Men weigert het inhoudelijke debat over deze problematiek. Wij hebben in de commissie ad hoc gevraagd dat er een confrontatie zou worden georganiseerd tussen de BAM en Arup- Sum. Dat wordt geweigerd door de werkgever van Arup-Sum, de stad. Op dit ogenblik werkt Arup-Sum nog altijd in functie van het contract dat het heeft met de stad, en van de stad mag Arup-Sum niet in debat gaan met de BAM. Nochtans zou een inhoudelijk debat ons veel leren.

In hetzelfde kader verbaast het me ook dat, als onze commissie volgende donderdag de brandweercommandant wil ondervragen, de burgemeester vraagt dat de vragen 48 uren voordien bekend zouden zijn en dat we ons zouden beperken tot technische vragen. Gelukkig stappen we daarvan af. Dit is een bijkomende illustratie van het feit dat de tegenstanders van het ontwerp, de voorstanders van de neen-stem, in plaats van een echt inhoudelijk debat toe te laten, afkomen met “Antwerpen tegen Brussel”, “Brabo tegen Goliath”, en dat men het echte debat weigert.

...

De heer Ludwig Caluwé: Mijnheer Penris, de burgemeester heeft gezegd dat een meerderheid pro niet noodzakelijk leidt tot een positief advies van de stad. In een reactie heeft de heer Van Peel gezegd dat het omgekeerde resultaat ook niet noodzakelijk leidt tot een negatief advies. Laten we dus duidelijk zijn: de burgemeester was de eerste om de idee in vraag te stellen dat het resultaat letterlijk in een advies zou worden omgezet. Uiteraard moeten we rekening houden met adviezen, maar we moeten het globale resultaat bekijken. En we hebben altijd gezegd dat niet kan worden genegeerd dat meer dan 60.000 Antwerpenaren vragen om een volksraadpleging te houden. Dat is een politiek feit waar terdege rekening mee moet worden gehouden. Ook de evolutie moet in rekening worden gebracht. En uiteraard is het zo dat de zaken in hun totaliteit moeten worden bekeken. We zullen nog zien hoe de resultaten van het referendum zullen worden vertaald in het advies aan de Vlaamse Regering. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is de eerste keer dat een gemeente – de grootste stad van Vlaanderen – een volksraadpleging houdt over een aangelegenheid waarvoor zij zelf niet bevoegd is. De decreetgever heeft aan die mogelijkheid niet gedacht toen het instrument van de volksraadpleging is gecreëerd. Vandaag wordt een precedent gecreëerd, en die situatie zal zich opnieuw voordoen. Gemeenten die problemen hebben met infrastructuurwerken en natuurcompensaties en daarover een negatief advies aan de hogere overheid willen geven, zullen een volksraadpleging organiseren om dat advies kracht bij te zetten. Vandaag is de mogelijkheid in de wetgeving opgenomen, we moeten dat dus respecteren. Maar het is toch logisch dat de overheid die een initiatief wilt nemen daarover informatie mag verschaffen als dat initiatief in een volksraadpleging ter discussie wordt gesteld? De overheid moet toch niet monddood worden gemaakt en het initiatief mag toch niet volledig worden overgelaten aan de tegenstanders? We moeten nagaan hoe we daar verstandig mee omgaan.
Ten slotte nog dit: het gaat over de duo’s Brabo en Antigoon enerzijds en David en Goliath anderzijds, zo heb ik het in mijn eerdere interventies ook bedoeld. Lees het volledige verslag